Romjul

Sit ute og nyt varmen frå sola.

Utfordra!

Ho systera mi som driv og sjukepleiar i Afrika, ho synst eg var for dårleg til å oppdatera bloggen min. Eg tek utfordringa og gjer noko med det sporenstreks!

Så då kan eg jo fortelja litt om kva det går i om dagane?

Eg fører statistikk for stasjonen og lagar plakatar for alle arrangementa våre. Keisamt. Men nokon må gjera det. Og me har fått oss Facebookside; endeleg har eg ei go grunngjeving for å tilbringa arbeidstimar på Facebook!

Elles går det stort sett i barne- og ungdomsarbeid; foreldre og barn, Åpen Skole, Ungdomsklubb, Familiedag, Hang Out, familiegudstenester og konfirmantundervising.

Så er det graut og middag og Blink-lotteri og korøving og konsertar og tilstelningar.

Her er bilete frå litt forskjellig :)

Ungdomsklubben, som me driv i samarbeid med den norske skulen reiser av og til for å klatra i fjell:
Her er to klatrarar og ein gjeng med kikarar ;)

Slik skal knuten knytast. Visste du det?

Vaffelpause etter at alle hadde fått ein tur kvar opp i tauet :)

I slutten av september var me på konfirmantleir i Denia. Femten (fjorten for anledningen) konfirmantar frå Torrevieja, i tillegg til konfirmantar frå Sjømannskyrkjene i Albir/Vilajoyosa og El Campanario. Me var maaange!

Her er alle konfirmantane. Men dei fleste veit ikkje at eg har byrja å ta bilete. Haha!

Alle har fått WWJD-armband!

Og denne gjengen høyrer altså til oss i Torrevieja! Herleg gjeng!

Femte oktober var det vaffelaksjon/hjertevarme - me delte ut vaflar på Åpen Skole!

Alle fekk teikna eit raudt hjarte på handa :)

I forrige veke var ungdomsklubben på tur att, denne gongen til ishallen i Elche:

Tenåringssykja: ein må klumpa seg saman!

Og sjølvsagt: Vafler til alle som ein!

Calle Marie Curie 59

Javel! Her er bilete frå huset mitt:

Front yard og porten og gelenderet i trappa opp til terassen framom inngongsdøra.

Bilporten med forvokste bougainvillea (som no er klypte ned - og vaksne opp att...). Bilen "min" kan og skimtast - kvit Seat Ibiza med stor personlegdom!

Eit utval av vekstene i hagen min.

Utsikt over toppen av Monte Azul frå balkongen utanfor soverommet mitt ein tidleg morgon.


Noko som pregar huset mitt er det eg handla i London på vegen hit. Det meste er frå M&M World :)

Noko av det fyrste eg gjorde var å innvia denne svarte kassa til garn. ;) Dei små boksane ved sidan av inneheld strikkepinnar og heklenåler og anna slik stas. Plassen ved sidan av er fin til oppskriftshefter og strikkemagasin.

Biletet over kommoden har eg kjøpt på næraste "kina".

Her er kjøkenet mitt! Gasskomfyren er no bytt ut med ein elektrisk.

I tillegg til blomar spreidd rundt i stova var skap og skuffer fylt opp for meg! Stas!

I bakhagen har eg ein stor grill og på fellesområdet bak huset har eg basseng. Fine dagar! :D Eg har det godt her, og huset eignar seg godt til hotelldrift med sine 3 (4 - omgjort garasje, no naudlager) soverom.

(Trettande oktober klokka 23.26 syner gradestokken 20 grader.)

Tøffe toget!

Frå London reiste eg tirsdag morgon med lyn-toget (maks.fart: 300 km/t), også kalt EuroStar, frå St.Pancras internasjonale togstasjon som låg ca 10 minutts gange frå overnattinga vår, til Lille i Frankrike. Her vandra eg rundt i litt over to timar, og tok desse bileta:

Øvst til venstre: Chambre de Commerce & d'Industrie de Lille (som betyr noko som handels- og industridepartementet), nedanfor: Saint-Maurice-kyrkja. Midt i: Ein figur på ein påle midt på torgplassen. Til høgre: Julegata og Operaen.

Så gjekk det omsider eit tog vidare. Dette er noko av det eg såg frå vindaugsplassen min i TGV-toget frå Lille i nord til Avignon i sør:

Med meg på togturen:

Shantaram (Gregory David Roberts), eit hekla babypledd og appelsinjus.

Og tirsdag ettermiddag ankom eg Avignon. Pavehovudstad frå Mellomaldaren - den gongen det var både to og tre pavar samstundes. Dette er ein liten by omkransa av ein bymur. Fin stad å vandra rundt i. Går ein seg vill er det berre å fortsetja rett fram til ein når muren, og så er det berre å fylgja den til ein finn kor ein skal. Kjempegreit for slike som meg som har mangel på retningssans og innebygd kompass!

Dei to bileta øvst til venstre syner deler av bymuren. Under dei er torgplassen framom pavepalasset, og nedst til venstre er framsida av pavepalasset med katedralen Notre-Dame des Doms til venstre. I den midtre kolonna er øvst katedralen, og nedst ei fontene i slottsparken. Heilt til høgre eit fascinerande syn som fanst på fleire fasadar rundt i byen; påmåla menneske og situasjonar i vindauge! Nedst til høgre er plassen framom pavepalasset frå motsett ende, og eit trangt smaug.

Eg overnatta i Avignon på eit hostell og køyrde tog over grensa til Spania i løpet av onsdagen. Her er noko av det eg fekk tatt bilete av i Barcelona før det vart for mykje kulde og regn:

Øvst i midten er det utsikt over Barcelona frå framanfor det bygget som du kan skimta nedst til høgre. Det var noko slags kunstskule, trur eg. Den låg på ei høgd, og ved sidan av alle trappene opp dit var det rulletrapper. Det var og ein slags park på toppen av høgda, på begge sider av bygget, med ei mengd turistbussar på parkeringsplassen og mykje av det andre på bileta her. Øvst til høgre er ei magisk fontene, og nedanfor den er eit kunstverk i ei rundkøyring. Det blå i det andre biletet frå høgre, nedst, er ein kunstig foss. ;)

Torsdag morgon reiste eg siste stykkjet på vegen, og kom fram til Alicante togstasjon, kor eg vart henta av Cathrine, Margrethe og Anna. Dei køyrde meg til HUSET (!) mitt, som er i Benijofar, og viste meg rundt i det, sidan dei hadde budd der tidlegare. Så fekk eg ei omvising på den nye arbeidsplassen min, Sjømannskyrkja i Torrevieja, som ligg i La Sieste, før eg vart teken med på nederlandsk restaurant i Quesada.

I neste episode kjem bilete frå huset mitt.

London, baby!

Reisa mi til sydlegare strøk byrja med nokre dagar i London saman med to av dei beste jentene. Dei klaga over at eg tok bilete av uvesentlege ting, som store, fascinerande tre og konteinerar med zebra-mønster. Så eg måtte motprova det med å ta bilete av dei to framom "Number One"...

Den fine lommeboksaken som ligg på bordet fekk Margot av meg til åremålsdagen sin i mai. Eg likar den så godt! Det er mest så eg angrar på at eg gav den frå meg...

Me fann ein pub som selde fish-and-chips. Det var det einaste kravet mitt. Bonusen var at dei hadde orgelpiper midt på veggen!
Etter middag hadde me lyst på ein tur i London Eye. Men me var for seine. Me kom ein halvtime etter at dei hadde stengt for kvelden.
På vegen attende til studentbolegane me budde i fann kameraet mitt dette stilige området. I like!

Hard kamp! Ein av oss gav opp. Eg seier ikkje kven.

Skal me ikkje gå inn i telefonboksen? (Margot)
Rommet vårt såg forøvrig slik ut:

Ny oppdaging: M&Ms World! Tre og ein halv etasje!
Velg akkurat dei fargane du har mest lyst på!

Eg vil gjerne anbefala M&Ms World til alle eg kjenner!
Herlege jentene framfor London Bridge :)
I tillegg var me på musikal: Million Dollar Quartet. For ein gjeng! Lydanlegget slutta å fungere rett før førestellinga starta, men dei klarte å få det i gang att. Heldigvis!
Utover natta høyrte me sirener frå opprøret. Camden var berre ein stopp på tuben unna der me var, men dei sirenene var alt me høyrte.
Glade og nøgde reiste me vidare!

Følg med i neste episode av serien "totli på nye eventyr"! (Den kjem når du minst ventar det...)

Ein måndagskveld i Monte Azul

22.30 på kvelden, tordenvær og regn, 27.4 grader ute, overbygd terrasse, te, tente lys og Shantaram. Klagar ikkje. :)

Det nærmar seg.

Dei siste vekene har eg gjort ein del ulike ting for siste gong. Bibelgruppe for siste gong, film med Jane for siste gong, Fridays med Tone for siste gong, Sprell Levende Gudstjeneste for siste gong...

I morgon skal eg grilla på terrassen her for siste gong, på laurdag kjem flyttebilen (les: mamma og pappa) og på sundag køyrer me til Karmøy. Så har eg flytta frå Oslo. Etter å ha vore her i tre år (minus sommaren). Like lenge som eg var i Bergen. Eg trur talet tre er magisk.

I august reiser eg til Spania. Der skal eg i utgangspunktet steikje vafler i Sjømannskyrkja i Torrevieja i eitt år. Ikkje tre. Trur eg.

Hjartans velkommen på besøk!

Dagens artige oppleving

Eg var innom Platekompaniet på Oslo City idag. Der spelte dei musikk. Ein sjanger eg med handa på hjartet kan seie at eg aldri har høyrt der før - og aldri trudde eg skulle høyre.

70-tals norsk kristenrock.

Tenk det! Eg høyrde fire eller fem låtar før eg var ferdig med handlerunden min. (Grunnen til at eg tillet meg sjølv å handla litt på Platekompaniet i dag er at eg har operert ut den siste av visdomstennene mine idag. Og då er det streng beskjed frå tannlækjaren om å eta is og sjå jentefilmar. Forrige gong anbefala han Sex and the City. Minst ein sesong før det er tillete å gjera anna. Eg likar tannlækjaren min!) Denne sjangeren har eit ganske tydeleg uttrykk. Det handla om at det er nåde hjå Jesus i dag, at du må verta frelst før det er for seint, og det siste eg høyrte var Den vesle Bibel tonesett. Alle som lytta med eit halvt øyre ville få med seg teksten, for å seie det slik - teksten er jo det vesentlege for banda som dreiv med dette, den evangeliske bodskapen skal kome fram.

Eg hadde ikkje høyrt nokon av songane før, så eg veit ikkje kven det var dei spelte. Men det var jo eit oppkomme av desse...

Eg er fascinert.

kyrkjehistorie

Nå er det så lengje sidan eg har referert noko frå pensumlitteraturen min, så eg synst det er på tide att.

Desse sitata er alle henta frå same boka, Norsk kirkehistorie, med forfattarane Bernt T. Oftestad, Tarald Rasmussen og Jan Schumacher. Versjonen eg har er frå 1991. Alle er utdrag frå historia om innføringa av reformasjonen i Danmark-Noreg, og er skrivne av Rasmussen.

s. 89: "Likevel var det ikke tale om noen mobilisering for den gamle tro fra et samlet dansk episkopat: Biskopene var jo nå først og fremst adelsmenn, og mange av dem var uten en teologisk innsikt som kunne gi dem grunnlag for en åndelig offensiv mot den nye bevegelsen"

s. 123: "Ellers framheves det at man ikke skal la altergangen bli en vanesak, for det fører til at "Gud den Allermechtigste osz atskillige Siugdom oc Plager tilskicker"." (Sitatet i sitatet er frå "Forordning om Kirckens Embede oc Møndighed mod bodferdige, sampt om atskillige Geistlighetens Forhold" frå 1629)

s. 133: "Kanskje var nettopp disse preknene noe av bakgrunnen for Christian IVs forordning av 22.4.1645 ned forholdsregler "mod Soven i Kirkerne", der det ble bestemt at man skulle beordre noen utvalgte personer til å gå rundt i kirken med lange kjepper under gudstjenesten og slå dem som sov på hodet for å holde dem våkne. Men denne forordning ble neppe fulgt opp i noen særlig utstrekning."

Eit mysterium!

Eg og Jane er veldig flinke, og trener på Elixia. Sånn ofte, liksom. 3 gonger på 5 dagar. Det kan me vera nøgde med!

På Elixia har dei ofte "25 på 90"-kampanjar; det vil seie: tren 25 gonger på 90 dagar, så får du ein premie. Kampanjen dei køyrer denne gongen støttar i tillegg ein god sak: For kvar gong me trener, gjev Elixia 1kr til "Pusterom" - treningsrom for kreftpasientar på Oslo Universitetssjukehus. Så om me ikkje klarer 25 på 90 så er det liksom bra, likevel. Me starta ein månad for seint då, så me må klara 25 på 60...

Anyways.

For å registrera alt dette her, så heng det plakatar rundetetter veggene på treningssenteret, der kvar enkelt skriv opp namnet sitt, og får eit klistremerke som ein limer på for kvar trening. (Litt som med fiskar/stjerner/fotspor i sundagsskuleregistreringskortet, ja)

Alt dette var innleiinga.

No kjem mysteriet.

I dag då eg kom til Elixia så var det teikna eit smil ved sida av namnet mitt på lista!!!

Fyrst tenkte eg at det var Jane som hadde gjort det forrige gong me var der. Ho kom litt etter meg i dag. Men då ho kom, lurte ho på kvifor eg hadde teikna krusedullar ved namnet mitt - det var ikkje ho!!

Så... kven? Eg såg fleire eg kjenner der i dag; Live, Ida, Mette og Trond-Erik - var det nokon av dei? Eller kan det ha vore Stine? Eller nokon heilt andre?

Kven er den mystiske smilteiknaren?!?

Løysingsforslag vert mottekne med takk.

credo quia absurdum

Resultatet var, at reformationen groede, men noget av den groede vildt, og der var ikke altid nogen der kunne beskære vildskuddene.

Thomas Aquinas

This church has got three parts. One is on earth, another is
in heaven, and the third is in purgatory.

Slik var det i mellomalderkyrkja. "Purgatory" - skjærselden høyrer ein ikkje mykje om lengre. Det er ganske interessant å lesa pensum på mf. Denne gongen Reformation Thoughts skriven av Allister E. McGrath.

eit brev

Hvor mye mer gledelig er da et brev, som bringer oss virkelige spor, virkelige bevis om en fraværende venn! For det som er vakrest når vi møtes ansikt til ansikt blir frembrakt ved det preg som vennens hånd setter på brevet - gjenkjennelsen.

-Seneca

Paulus

Kva vil de? Skal eg koma til dykk med pisken eller med kjærleik og ei mild ånd?

I was in Rome

Like før jul 2010. Saman med Jane. Og her er prova:

Tone Iren ved Petersbasilikaen.

Tone Iren ved Spansketrappa.

Tone Iren ved Pantheon.

Tone Iren ved Colosseum.

Lesing

Dagens framsideoppslag i papirutgåva til Dagsavisen (finn ikkje artikkelen i nettutgåva...) var at mange rektorar her til lands meiner at mykje av ansvaret for dei (atter ein gong...) dårlege resultata på PISA-testen ligg hjå elevane sine foreldre, og ikkje lærarane. Mora som vart intervjua i artikkelen seier at ho nyttar den tida ho har til råds og les med borna sine.

Eg trur at noko av utfordringa ligg i forståinga av kva "lesing" er. Det mange umiddelbart tenkjer på er nok skjønnlitterær lesing. Det å setja seg ned saman i sofaen eller på sengekanten, og lesa ei forteljing. Og sjølvsagt er dette viktig - men lesing er så mykje meir enn det! Og for dei fleste av oss er det noko som me gjer så ofte og så automatisk at me ikkje legg merke til at me les.

I går vart eg med ei venninne og dei to borna hennar til Spikersuppa for å stå på skeiser. Guten på 6,5 år las heile vegen på t-banen inn til byen. Han las ikkje ei bok, men han las reklameplakatar, informasjonsmateriell om Ruter sin kollektivtransport, klesmerka på menneska rundt oss, skilt... Dette er kvardagslesing som ikkje tek ekstra tid - men det er minst like viktig som forteljingane me les! Mellom anna lærer dette den lesande at lesing faktisk har nytteverdi, og ikkje berre underhaldningsverdi. Til dømes kunne han lesa kor lenge skeisebanen var open og kor han kunne leiga skeiser.

Her illustrert ved systera på 4.

(Ja. Lærar.)